உன்னத சங்கீதம்
சாலமோன் அரசரின் ஓர் சரித்திரப் புகழ் கவிதை இது.
இதன் ஒவ்வோர் வரிகளிலும் காதலின் வாசம்.
( கி.மு 971 க்கும் 931 க்கும் களில் இடைப்பட்ட காலத்தில் எபிரேய மொழியில் எழுதப்பட்ட இந்த கவிதைகள் இன்றும் வியப்பூட்டுகின்றன )
7
தோழியர் கேட்டனர்,
தோழியர் கேட்டனர்,
உன் காதலருக்கு என்ன மேன்மை.
யாருக்கு இல்லாத
சிறப்பென்ன அவர்க்கு ?
என் காதலர்,
பல்லாயிரம் பேரிலும்
தனித்துச் சுடர்விடும்
அற்புத அழகினர்.
பாலில் குளித்து,
நதிகளின் கரைகளில்
நாட்டியமாடித் திரியும்
இரு புறாக்கள்
அவர் விழிகள்.
கன்னங்களோ,
நறுமண நாற்றங்கால்கள்,
இதழ்கள்
வெள்ளைப் போளம் சொட்டும்
மெல்லிய லீலி மலர்கள்,
கைகள்,
மாணிக்கக் கற்கள் பதித்த
பொன் தண்டுகள்.
வயிறு,
யானைத் தந்த வேலைப்பாடு.
அங்கே
நீலமணிகள் சில
நீந்தி விளையாடும்.
கால்கள்,
தங்கத் தளத்தில் பொருந்திய
இரு
பளிங்குத் தூண்கள்.
அலர் தோற்றம்
லெபனான் போன்றது.
இவரே
என் காதலர்.
சொல்லுங்கள் நீங்கள்
சந்தித்ததுண்டா ?
4
பெண்களின் அழகியே,
எங்கே போனார்
உன் காதலர்.
நாங்கள் தேடவா ?
என் காதலர்,
பூக்களை நேசித்து
லீலிகளை பறிப்பார்,
தம் தோட்டத்தின்
நறுமண நாற்றங்கால்களிடையே
நடை பயில்வார்,
நான்
அவருடைய ஆசனத்தின்
பொக்கிசம்.
Post a Comment