உன்னத சங்கீதம்
சாலமோன் அரசரின் ஓர் சரித்திரப் புகழ் கவிதை இது.
இதன் ஒவ்வோர் வரிகளிலும் காதலின் வாசம்.
( கி.மு 971 க்கும் 931 க்கும் களில் இடைப்பட்ட காலத்தில் எபிரேய மொழியில் எழுதப்பட்ட இந்த கவிதைகள் இன்றும் வியப்பூட்டுகின்றன )
6
நான் உறங்கினேன்,
நான் உறங்கினேன்,
என் காதலர்
கதவைத் தட்டினார்.
வா என் அழகே,
இதோ
இரவுப் பனி என் தலையை
தூறல் விட்டு ஈரமாக்கியது.
என் காதலரைக் காண,
நான் எழுந்தேன்.
கழற்றிய ஆடையை உடுத்து
கழுவிய கால்கள் அழுக்காக
நாம்
ஆயத்தமானேன்.
கதவைத் திறந்தேன்.
மின்னல் வந்து
மீண்டும் மறைந்ததாய்
அங்கே
காதலனைக் காணவில்லை.
அவர்
குரலைத் தொடர்ந்து
என் நெஞ்சம்
கால் வலிக்க ஓடிற்று,
அவர் கால்களைத் தொடர்ந்து
என் குரல்
நாவறள கூவிற்று.
அவரைக் காணோம்,
எருசலேம் மங்கையரே,
அவரைக் கண்டால்
இதோ
காதல் வயப்பட்ட என்
கண்ணீரின் ஈரத்தை அவருக்கு
காட்டுங்கள்.
தோழியர் கேட்டனர்,
உன் காதலருக்கு என்ன மேன்மை.
யாருக்கு இல்லாத
சிறப்பென்ன அவர்க்கு ?
Post a Comment