உன்னத சங்கீதம்
சாலமோன் அரசரின் ஓர் சரித்திரப் புகழ் கவிதை இது.
இதன் ஒவ்வோர் வரிகளிலும் காதலின் வாசம்.
( கி.மு 971 க்கும் 931 க்கும் களில் இடைப்பட்ட காலத்தில் எபிரேய மொழியில் எழுதப்பட்ட இந்த கவிதைகள் இன்றும் வியப்பூட்டுகின்றன )
8
அன்பே,
உன் கண்களை
என் விழிகளிலிருந்து விலக்கு.
அவை என்னை
மயக்கிக் கொல்கின்றன.
சரிவில் ஓடும்
வெள்ளாட்டு மந்தையாய்
உன்
முதுகில் சரியுது
கூந்தல் அருவி.
மங்கையர்
அவளை வாழ்த்தினர்.
யாரிவள்.?
வைகறையின்
அழகிய தோற்றம்.
திங்களை ஒத்த
திகட்டாத அழகு.
ஞாயிறைப்போல
அற்புத ஒளி.
யாரிவள் ?
உன்னைக் கண்டபின்
நான்
செய்யும் செயல்களில் எல்லாம்
சந்தோசம் வந்து
ஒட்டிக் கொள்கிறது
ஆனந்தம் என்னை
கட்டிக் கொள்கிறது.
வா,
என் அழகே.
உன்னை மீண்டும் மீண்டும்
என்
உள்ளம் வியக்க பார்க்க வேண்டும்.
Post a Comment